One shot- Ale się napaliłem (NaLu)

~*~

Byłam zmęczona. Maszerowaliśmy już od dobrych kilku godzin przez ten las. Zmierzaliśmy właśnie w drogę powrotną do Magnolii. Oczywiście moglibyśmy pojechać tam pociągiem i być o wiele, wiele szybciej, lecz chłopak jak zwykle uparł się, że on tam nie wsiądzie. Zasłaniał się tym, iż jest ładna pogoda i szkoda marnować takiej szansy na spacer. Domyślałam się, że robił wszystko, by jego choroba lokomocyjna nie dokuczała mu. Normalnie nie zgodziłabym się na jego "prośbę", lecz tym razem nie miałam wyboru. Przez całą misję ratował mnie, więc chciałam mu się jakoś odwdzięczyć. 

Stawiałam krok za krokiem coraz wolniej. Nie dosyć, że w ogóle nie mieliśmy postoju to jeszcze musiał "odezwać się" ból w moim lewym udzie. Przystanęłam na chwile, łapiąc się za bolące miejsce. Nie uszło to uwadze Salamandra, który podszedł do mnie i wyciągnął dłoń w moim kierunku.

-Chodź, pomogę ci - rzekł entuzjastycznie.

Już chciałam coś powiedzieć, już chciałam przystać na jego propozycje, kiedy nam w bezczelny sposób przerwano. Znikąd pojawił się przed nami jakiś zakapturzony osobnik. Czułam niesamowitą magię, która wręcz emanowała od niego. Nie zdążyłam nawet zamienić słowa z Natsu, kiedy ów wróg cisnął w nas kulę czarnego ognia.

-Uważaj- krzyknął różowo-włosy.

Niespodziewanie pchnął mnie w bok z taką siłą, że poleciałam  z impetem na pobliskie drzewo. Wszystko mnie bolało. Nie miałam siły, by się podnieść. Na wpół przytomna obserwowałam poczynania chłopaka.

Dragneel rzucił się pędem na wroga. Zanim jednak zdążył się zbliżyć, ogień nieprzyjaciela dosięgnął go. Stał Natsu w czarnych płomieniach z grymasem na twarzy. Niemożliwe? Czyżby ten ogień parzył go? Ale przecież chłopak jest odporny na wszelkie płomienie. Zaraz, zaraz. Czyżby w tym ogniu było coś ukrytego, co powoduje, że różowo-włosy cierpi? Jak się głębiej zastanowić ... istniała taka możliwość.

-Natsu! W tych płomieniach może być coś ukrytego. Lepiej ucieknij jakoś od nich, bo mo...- nie dokończyłam, gdyż przerwano mi.

-Jesteś spostrzegawcza, ale za późno!- wszedł mi w połowie zdania wróg.

Usłyszałam jak chłopak krzyczy z bólu, a jego ciało zgina się w pół. Nie mogłam na to patrzeć. Nie chciałam widzieć jak cierpi.

-Trzymaj się, słyszysz?- mówiłam w stronę Dragneel'a.

-J-jakoś dam radę, nie przejmuj się.- odpowiedział, obracając się w moją stronę.

Uśmiechnął się w spazmach narastającego bólu. Głupek!

-Nic już go nie uratuje.- śmiała się zakapturzona postać.-No chyba, że zjadłby te płomienie... Cholera, wygadałem się!- udawał.

Wiedziałam, że robił to wszystko, by sprowokować Salamandra. Prawdopodobnie gdyby to zrobił, stałaby się jeszcze większa krzywda niż teraz.

-Natsu, on cię prowokuje, nie słuchaj go!

Jednak było za późno. Lekkomyślny chłopak zrobił to, co chciał wróg. Zaczął wsysać czarne płomienie, aż w końcu nie pozostał po nich ślad. Poklepał się zadowolony po brzuchu, oblizując usta.

-Teraz, kiedy się najadłem, jestem w pełni sił. Dziękuję za posiłek! - krzyknął wesoły.

Spojrzałam na niego i poczułam ulgę. A jednak nic mu się nie stało. Czyżby wróg był na serio taki głupi i wygadał słabość swojego czaru?

-Nie uda ci się to!- mówił już mniej pewnie nieprzyjaciel.

Natsu nie czekając na ruch przeciwnika, pobiegł w jego stronę. Jego dłonie, którymi okładał teraz wroga, zapłonęły ogniem. Uderzał go po głowie, torsie, brzuchu, plecach. Jednak "Kapturek" pozwalał siebie traktować jak worek treningowy, nie robił uników. Jaki to miał sens?

Niespodziewanie różowo-włosy oberwał czarnym ogniem w brzuch tak mocno, że aż zatoczył się parę kroków w tył. Teraz role obróciły się. Salamander oberwał kopnięciem w szczękę i uniósł się do góry. Zanim opadł na podłoże, przeciwnik uderzył go zapaloną pięścią w szyję. Natsu upadł z impetem na ziemie, turlając się parę metrów dalej. Wróg zaczął biec w jego kierunku, lecz chłopak na szczęście w porę podniósł się. Mimo to nie ruszał się. Stał w miejscu i milczał. Nieprzyjaciel znalazł się dosłownie kilka centymetrów przed nim, a on to wykorzystał.

-Ryk ognistego smoka!-  krzyknął.

Kula ognia uderzyła z takiego bliska, że nie można było tego uniknąć. Przeciwnik stał w ogniach. Zaczął krzyczeć, wyć z bólu. Po chwili został tylko z niego popiół.

Udało mu się! Naprawdę mu się udało. Zobaczyłam jeszcze uśmiech chłopaka, a potem wypluł krew, obsuwając się na ziemie.

Czułam ból . Wyraźnie na całym ciele, lecz miałam to gdzieś. Zerwałam się na równe nogi i popędziłam w stronę przyjaciela. W ostatniej chwili zdążyłam pochwycić go i uchronić przed upadkiem. Stracił na chwilę przytomność, ale nie odniósł zbyt wielkich ran.

Tkwiłam w takiej pozie przez moment, tuląc do siebie ciało chłopaka. Niespodziewanie otwarł on szeroko oczy, wpatrując się we mnie. Czując jego przeszywające spojrzenie, zarumieniłam się.

~*~

Czułem przyjemny zapach, który w mig przywrócił mi przytomność. Spojrzałem przed siebie, widząc załzawioną twarz blondynki. Mimowolnie uśmiechnąłem się zadziornie, kiedy mój wzrok zjechał z jej policzków, poprzez szyję, na jej ponętny biust.

-Ale się napaliłem!-  wyszeptałem, jeszcze mocniej unosząc kąciki ust ku górze.

Szybko podniosłem się do pozycji siedzącej i wykorzystując zdezorientowanie dziewczyny, przewróciłem ją na ziemie. Leżała na plecach zawstydzona, nie wiedząc, co zamierzam.

-C-co ty robisz? - powiedziała, próbując się podnieść.

Nie wiem co we mnie wstąpiło. Po prostu nagle zapragnąłem Lucy jak nigdy dotąd. Zawsze na mnie pozytywnie działała, ale dzisiaj nasiliło się to i nie potrafiłem nad sobą panować.

Nie odpowiedziałem dziewczynie i czyniłem to, co chciałem. Przygniotłem ją swoim własnym ciałem, siadając na jej biodrach. Nachyliłem się nad jej twarzą, drażniąc ją oddechem. 

-N-natsu? -  wyszeptała niepewnie.

Oj, głupia. Przecież wiem jak się nazywam. Widząc jej rumieńce, uśmiechnąłem się jeszcze szerzej. Ją ta cała sytuacja krępowała, więc nie powinna stawiać oporu. 

-Powiedzieć ci co robię? - zapytałem, a ona kiwnęła głową.- A na co ci to wygląda? - nachyliłem się nad jej uchem, szepcząc do niego. 

Odwróciła ode mnie spojrzenie, jeszcze bardziej rumieniąc się. Ach, jaka ona słodka!

~*~

O mamuniu. Co on ze mną zamierzał zrobić? Nie rozumiałam jego poczynań, mówiąc prościej- nie dało się ich przewidzieć. Czułam niepokój. Nie wiedziałam czego mogę się spodziewać.

Serce fiknęło mi w piersi. Oddech stał się cięższy, a policzki przybrały delikatne rumieńce. Była to dla mnie nowa sytuacja, ale cholera, coraz bardziej mi się podobało. 

Słysząc jego pytanie, nie wytrzymałam. Obróciłam twarz w bok, będąc zakłopotana.

-Bawisz się ze mną? Droczysz? - odparłam, unosząc dłonie ku jego twarzy.

Dotknęłam dłonią rozgrzanego policzka, na co on widocznie drgnął.

~*~

Głaskała czule mój policzek, a drugą dłonią próbowała mnie z siebie zrzucić. O nie, tak koleżanko nie będziemy się bawić!

-I jedno i drugie - odparłem bez namysłu.

Pochwyciłem w jedną dłoń jej obie, zarzucając za głowę. Uśmiechnąłem się zadziornie, nachylając się nad jej szyją.

-Oj Lucy, spokojnie. Jeśli powiesz nie, to przestanę -  zapewniłem, kiedy ujrzałem jej zaszklone oczy.

Byle mi się tu nie rozpłakała! Przecież nie chciałem jej skrzywdzić, tylko zaspokoić swoje pragnienie. Chociaż nie byłem egoistą  i w małym stopniu myślałem o dobrze dziewczyny.

Ona niepewnie pokiwała głową, wykrzywiając usta w półuśmiech. Poczułem się pewniej. Potraktowałem jej reakcje na przyzwolenie do kontynuowania moich niewinnych poczynań.

Drażniłem oddechem jej szyję. Spojrzałem po raz ostatni w jej oczy. Nachyliłem się jeszcze bardziej, przejeżdżając językiem po całej długości jej szyi. Poczułem jak pod moim dotykiem zadrżała, co tylko dawało mi satysfakcje. Pewnie musnąłem jej skórę, miejscami tylko przelotnie. Bawiłem się językiem na jej szyi, a ona pierwszy raz wesoło mruknęła. Jej dłonie przestały się szamotać, więc uwolniłem je.

~*~

Co za niesamowite uczucie! Nie chciałam by przestawał, chociaż na początku stawałam opór. Doskonale zdawałam sobie sprawę, że jesteśmy tylko przyjaciółmi, a to, co teraz robimy  może popsuć nasze relacje. Ale miałam to gdzieś. Liczyła się tylko ta chwila!

Poczułam jak moje dłonie zostały uwolnione. Od razu wykorzystałam to, zaciskając ręce na plecach chłopaka. Chciałam, by był jeszcze bliżej. Chciałam go czuć jeszcze intensywniej!

~*~

Przeniosłem się ustami z jej szyi na lewe ramię. Powoli obdarowywałem ją pocałunkami w tamtym miejscu, dłonią ściągając ramiączko od bluzki, drugą zaś wsunąłem pod materiał, gładząc skórę brzucha.

Podniosłem się. Ujrzałem jej zaróżowione policzki i rozchylone lekko usta, które tak przyjemnie kusiły. Miałem ochotę ich zasmakować, ale chciałem podroczyć się z blondynką.

-Lucy...Lucy... - szeptałem jej imię.

Moje usta znajdowały się kilka centymetrów od jej. Oddechem drażniłem jej wargi. Uśmiechnąłem się, kiedy usłyszałem jej oburzenie.

-No już, pocałuj mnie! Nie wytrzymam.

Zaśmiałem się na jej reakcje. Teraz to taka chętna. Niech się pomęczy, bo ja na szczęście umiem nad sobą panować. Nadymała policzki, jakby czekając na mój ruch.

-Nie chce mi się.-  wciąż drażniłem ją w ten sposób.

Żeby jeszcze bardziej ją "podsycić" ucałowałem kącik jej ust i na tym się skończyło.

-Jesteś ... upierdliwy! - krzyknęła zawzięcie, wbijając się w moje wargi.

Zadowolona z siebie przymknęła oczy, rozkoszując się tą chwilą. Ja również poszedłem w jej ślady, pogłębiając pocałunek.

Poczułem jak zmienia naszą pozycje- teraz to ja wylądowałem na plecach, a ona nade mną górowała.

Co za niewyżyta kobieta! Aż się cały napaliłem. 

~*~

Co ja wymyśliłam, buhaha! :D 

One-shot specjalnie dla NatsuSalamander <3

Mam nadzieję kochana, że ci się spodoba. Starałam się, ale nie wiem czy mi wyszło.

Końcówkę możecie sobie sami dopowiedzieć. :P 

P.S. U boku zamieściłam ankietę, jakbyście mogli oddać głosy, bo pod ostatnim rozdziałem parę osóbek zaczęło się o to dopominać.

Dobranoc :* <3.